امیر رحمان خسروی

سال ۵۷ تو محله پشت بازار خرم آباد به دنیا اومدم.اگه بگم از۸یا۹ سالگی برا خانواده و بچه محله هام ترانه می خوندم دروغ نگفتم. اما افسوس که اینجا خیلی نباید انتظار تشویق و حمایت رو از دیگران داشت. وقتی احساس کردم میتونم خواننده بشم که با ورود به دنیای بازیگری تاتر با خیلی از هنرمندای لرستان آشنا شدم. تشویق دوستان هنرمندم باعث شد من باور کنم که خدا نعمت خوندن رو به من داده و من اگه جدی تر به این قضیه نگاه نکنم شاید یه جورایی ناشکری کردم.خوانندگی عشقم شدو تو مسیر بی انتهای موسیقی افتادم .سختی های مسیر هرچند کم نبوده ولی شک نکنید که الان برام خاطره های شیرین شدن. خدا رو شکر امروز حداقلش اینه که میگن امیر رحمان خواننده است. هرچند خودم خوب می دونم هنوز اول راهم و واسه خواننده شدن هزار راه نرفته رو باید برم.

تو زندگیم خدا لطفای زیادی بهم کرده اما بزرگترین هدیه و نعمت خدا یه همسر دوست داشتنی و دخترم نفس بابا بوده که امروز جونم به جونشون بسته است. این وبلاگم تقدیم می کنم به همه کسایی که اول لرستان رو دوست دارن و بعدش هنر رو شاخصه اصلی تمدن مردم این سرزمین میدونن. نظراتتون رو صادقانه بهم بگید.