مسجد جامع خرم آباد
مسجد جامع خرم آباد در سال 970هجری قمری به دستور (شاه پرور سلطان)_ دختر (آغور بیک) (همسر شاه رستم از اتابکان لر کوچک ) ساخته شد. این مسجد در سال 1110هجری قمری به دستور شاه سلطان حسین صفوی تعمیر شد و سنگ نوشته مربوط به این فرمان هم اکنون در بخش سنگ نوشته های تاریخی ( دژ شاهپور خواست ) نگهداری می شود . در سالهای بعد نیز مسجد دو بار تعمیر شده است ، یک بار توسط خدایی خان حسنوند (جد اعلای طایفه حسنوند ) و بار دوم بنا به وصیت ملا محمد تقی خرم آبادی در دوره کریم خان زند و توسط شخصی به نام زکی خان . بیش از نیم قرن پیش هنگام خیابان کشی ، قسمتی از مسجد قدیمی ویران شد . بنای مسجد کنونی خرم آباد که روی خرابه های قبلی ساخته شده است ، این مسجد دارای شبستان ستونداری با پوشش طاق و گنبد است. ابعاد این شبستان 9 در 30 متر بوده و دارای 7 ستون چهار ضلعی است. همچنین در ضلع شرقی آن ایوانی وجود دارد. طی سالهای بعد و مرمت و بازسازیهای انجام شده در ضلع شمالی و جنوبی آن حجرههایی جهت استفاده طلاب اضافه شدهاست.در دوران مختلف مورد تعمیرات فراوان قرار گرفت. اولین تعمیر آن در زمان صفویان و در سال 1077 ه.ش انجام شد، دو تعمیر شاخص دیگر نیز پس از این تاریخ در دورههای مختلف بر روی این بنا صورت گرفت. در سال 1322 ه.ش نیز تغییراتی در بنای مسجد داده شد به گونهای که در قسمت شمال و جنوب مسجد، اطاقهایی برای استفاده طلاب به بنای مسجد الحاق شدند. با توجه به خیابانکشیهای دوران پهلوی قسمتهایی از مسجد ویران و مسجدی بر روی ویرانههای مسجد قدیمی ساخته شد. در حال حاضر این مسجد دارای یک ایوان و شبستان است.
مسجد جامع صحن و محیط و شبستان بزرگی داشت، پشت مسجد به طرف جنوب یعنی دوازده برجی و قلعه فلکالافلاک و درب ورودی آن به طرف شمال بود، وقتی از درب ورودی بزرگ وارد مسجد میشد دو شبستان کوچک و نمازخانه از جانب راست و چپ قرار داشت که مردم در آن نماز میخواندند، در طرف غرب مسجد درب کوچکی بود که از آن وارد مسجد میشدند و چند پله کوچک بود و با عبور از آنها وارد صحن مسجد میشدند.
مسجد دارای صحن و حیاط بزرگی بود که حوضی بزرگ و زیبا در وسط آن قرار داشت، درب مسجد که رو به شمال بود دو گلدسته داشت، جلوی درب بزرگ مسجد که رو به شمال بود میدانی وسیع و اطراف میدان به صورت دایره طاقها و سکوهایی وجود داشت، متأسفانه این مسجد به خاطر توسعه شهر و ایجاد خیابان مورد نظر قرار گرفت و به دستور مأمورین آن روز دولت تخریب شد.
بر اثر این تخریب تمام صحن و محیط و طاق بزرگ مسجد به صورت خیابان درآمد و دو قسمت از آن در طرف شرق و غرب باقی ماند که بهصورت دو مسجد کوچک به نام مسجد آراسته و مسجد موسی بن جعفر درآمده است.