مخمل‌کوه، جاری در پیدایش زمین
بهارِ دسِ نقاش طبیعت * تونِ وه شکل اِعجازی کَشی یَ
او هاستَ خورماوَ خرم زِمین با * که لو خَنَتِ وا رازی کَشی یَ
تو شوو َخونِ خوشرنگ هزاری * که مخمل،ها یمین و ها یَثارت
کسی که زُل زه یَ یه گِل وه شیوت * رِهایی نارَ ده سوزی نثارِت
بنام نگین سبزت بر انگشتری زاگرس،
سجلد سبز خرم رود خرم‌آبادی، از شاپور خواست تا تقویم همین حوالی
که بی چشمداشت، همه پذیری و
سخاوت بی‌وقفه‌ات در مشق این جاده جاری است
توزنده‌ی بارشی و باران از تو زندگی می‌گیرد
تا تقدس حضورت، صحه گذارد بر هبه‌ی فرهنگ از شمال تا جنوب
تا شال سبزت را برای یافته و گرین و کهمان تکان بدهی
و با شیرین‌ترین لهجه‌های آبشاریت
روایت تمام روزهای رفته و نیامده باشی
مخمل کوه
ای هم‌نفس سبز کودکان پیر لرستان ( متن: مهرداد خدایی سوری)
طبیعت زیبای مخمل‌کوه خرم‌آباد از نگاه دوربین ” عباس ملکی”
