مظفر افشار
مظفر افشار در مهر ماه 1321 درخرم آباد متولد شد . وی معروف به پدر بلوط ایران و مدیر عامل انجمن طلایهداران طبیعت زاگرس با بیش از سی سال تلاش سخت کوش و شبانه روز برای صیانت و گسترش جنگل های بلوط زاگرس و شهر ثروتمند خرم آباد
به گفتهٔ خود مظفر افشار؛ وی در طول بیش از ۳۰ سال فعالیتش در زمینه حفاظت از محیط زیست و درختان بلوط، بیش از ۴۰۰۰۰ بذر بلوط کاشتهاست و هر ساله چیزی حدود ۳۰۰۰ نهال تازه را با همراهی هواداران محیط زیست به طبیعت میافزاید.نهالهای کاشته شده توسط مظفر افشار در بام خرم آباد پس از ۷_۸ سال بذر داده اند که این در نوع خود جالب توجه است. در کنار بلوط نیز از زالزالک وحشی _ گلابی وحشی _ انجیر و سماق کوهی برای کشت در کوهستان در برنامه های کاشت درخت توسط افشار میتوان نام برد .
وی علاوه بر فعالیتهای مربوط به محیط زیست در زمینه اقدامات نیکوکارانه نیز فعالیت دارد و عضو مجمع خیران مدرسهساز استان لرستان میباشد؛ و در راستای کارهای پیمانکاری حدود ۳۱۰ کلاس آموزشی برای سازمان آموزش و پرورش ساختهاست. وی در سال ۱۳۹۴ به عنوان چهره برتر محیط زیست کشور انتخاب شدند. در آیین بزرگداشت چهره های ماندگار استان لرستان در شهریور ماه سال نود و هشت در حضور مقامات استانی از مظفر افشار به عنوان چهره ماندگار در حوزه اجتماعی تجلیل به عمل آمد. به گزارش مرکز تحقیق و پژوهش سازندگی در بین افراد خبرساز سال نود و هشت نام مظفر افشار ( پدر بلوط ایران) به عنوان فعال اجتماعی و محیط زیستی آمده است . در بام خرم آباد حدود ۳۲ هکتار زمین توسط مظفر افشار و دوستداران طبیعت انواع درختان بومی از جمله بلوط کاشته شده است
خانه پدر بلوط ایران کجاست؟
ایسنا/لرستان روزی به دعوت آقای افشار پدر بلوط لرستان، برای دیدن خزانه شخصی راهی منزل ایشان شدیم. در راه او از ظروف زباله روبروی منزل خود و همسایههایش برایم گفت: ظروف زباله را خودمان درست و سعی کردیم با شمشادها فضای سبزی به آنها بدهیم. شروع کار من خودم 5، 6 تا درست کردم و حالا دیگر میبینید بین دیگر همسایهها هم گسترش پیدا کرده است.
روزی به دعوت آقای افشار پدر بلوط لرستان، برای دیدن خزانه شخصی راهی منزل ایشان شدیم. در راه او از ظروف زباله روبروی منزل خود و همسایههایش برایم گفت: ظروف زباله را خودمان درست و سعی کردیم با شمشادها فضای سبزی به آنها بدهیم. شروع کار من خودم 5، 6 تا درست کردم و حالا دیگر میبینید بین دیگر همسایهها هم گسترش پیدا کرده است.
ظروف با میلگردهایی به هم جوش خورده به شکل مکعب دربدار ساخته و بر پایهای نصب بود.
حیاط خانه پر از گلها و نهالهای بومی و غیربومی. گوشهای از پارکینگ روی طاقچهای کوچک. چند گلدان، تابلو از مناظر و سنگهایی بعضاً شبیه به کفش- لنگه کفش رستم و ریزعلی خواجوی- گذاشته شده بود. ظرفهایی هم آن کنار پر از بذر بلوط و آب.
اینها را ببین. انگار گلدانها با شما صحبت میکنند: “من حالا دیگر زباله نیستم امروز برای جامعهام مفید هستم و…، متشکرم که مرا در طبیعت رها نکردید من هم در عوض اکسیژن شما را تهیه میکنم، آیا میدانستید چند سال طول میکشد تا من تجزیه شوم و…”
اینها جملات برچسب گلدانها یا کمی رکتر؛ بطریها، اسپریها، جلد سیگار، جا ماست و… بود که برای خواندنشان باید عینک بدبینی را از روی چشمانت برمیداشتی. فکر کن هر چیزی. پوسته تخممرغ و انار و یا حتی جای نخ دندان و…)
بلندترین شمعدانی کشور با 180 سانتیمتر ارتفاع. به مدارس هم گفتم که بیایند… شاید همین تلنگری برای بچهها باشد. میفهمند که میشود با ظروف زباله، گلی زیبا داشت. ضمن اینکه در کنار این بازدیدها، من هم آموزشهایی به آنها میدهم.
*آقای افشار کمی از خودتان بگویید.
رشتهام ساختمان است. سالانه 2500 تا 3000 نهال پرورش میدهم. اینها را توسط دوستان و دیگر دوستداران محیط زیست در جاهایی که دام کمتر عبور میکند کشت میکنیم. سعی میکنیم بیشتر گونههای بومی استانمان که در رأسش بلوط و بعد زالزالک وحشی، گلابی وحشی، پسته وحشی، انجیر کوهی، سماق کوهی، بادام کوهی و داغ داغان یا تاوی(تاک) بکاریم، چون این درختان از هر نظر به صرفه و پرفایدهاند برای ما. طول عمر یک درخت بلوط 2000 سال و دیگر درختان بومی بین 1600 تا 1800 سال است. این درختان پهنبرگاند و نقش بسزایی در هدایت باران به سفرههای زیرزمینی و نیز جذب بیشتر گازهای سمی در مقایسه با سوزنی برگان دارند ضمن اینکه تنها تا دو سال نیاز به آبیاری دارند.
توضیح داد که داغ داغان یا همان تاوی(تاک) درختی است که به دلیل مقدس دانستن آن، در گذشته چوبش را سوراخ و با مهره آبی(گژک) برسینه بچهها میبستهاند.
فعالیت ما(انجمن دوستداران طبیعت) احیاء و حفاظت و نگهداری از جنگلهای استان است. البته این چند سال بیشتر کارمان احیاء است، سال گذشته 13 هزار بذر بلوط در پارکهای جنگلی شورآب و چگنی و نیز در بام خرمآباد کشت کردیم. خانم عزیزی، قبل از عید شهردار اراک با من تماس گرفت و گفت میخواهیم میدان و پارکی به نام بلوط در این شهر احداث کنیم. ما هم بذر بلوط را تهیه کردیم و در روزی که مسئولان آنجا حضور پیدا کرده بودند از من برای آموزش نحوه کشت به بچههای دبیرستانی دعوت شد. راستش من از این اقدام خیلی خوشحال شدم اما از جهتی ناراحت که چرا خرمآباد نباید میدانی به اسم بلوط داشته باشد. آخر لرستان را همه با نام سرزمین شقایقها و جنگلهای انبوه بلوطش میشناسند!
*اهدافی که شما را به انجام این کارها وامیدارد چیست؟
سوای این بحثها که حدود 60 درصد اکسیژن کره زمین توسط برگ درختان تولید میشود و برگها نقش مهمی در جذب دی اکسید کربن دارند و غیره؛ اگر… استان خودمان را در نظر بگیرید آمارهای گذشته حاکی از وجود یک میلیون و 100 هزار هکتار جنگل در سطح استان هستند، حال آنکه این میزان امروز به زیر 500 هکتار رسیده. نباید دست روی دست گذاشت. باید کاری کرد تا به آن آمار اولیه دست یابیم. اطلاعات ما از نیروهای مردمی در خصوص تخریب جنگلها نشان میدهد بیش از 85 درصد آتشسوزیها عمدی است. زاگرس ما با 1300 کیلومتر طول در 200 کیلومتر عرض، 45 درصد آب شیرین کشور را تأمین میکند، جالب اینکه نزدیک به دوسوم این آب توسط درختان ما فراهم میشود. این حرف دانشمندان ماست؛ جایی که پوشش جنگلی دارد از یک ساعت بارندگی در آنجا حدود 43 دقیقه از آن باران وارد سفرههای زیرزمینی میشود؛ درواقع برگهایی که روی زمین ریخته مانع از فرسایش خاک و حرکت آن به سمت سدها و رودخانهها میشود و عکس این مطلب هم صادق است.
*پدر بلوط لرستان، آخرین اطلاعاتشان از وضعیت درختان بلوط چیست؟
خبر خوشحال کننده من به شما این است که طی بازدیدی که چندی پیش از جنگلهای بخش سپیددشت، جاده جدید خرمآباد – پل زال، مناطق کوهدشت، بسطام، کاکارضا، زشت و قلایی داشتیم متوجه شدیم درصد بالایی از درختانی که دچار پدیده زوال شده بودند از تنه و قسمت پایین درخت و پاجوش جوانههایی در حدود یک تا یک و نیم متر رشد کردهاند. گرچه هنوز علت مشخصی از بروز این بیماری به اثبات نرسیده اما میتوان گفت بارندگیهای تا به امروز استان تأثیر خود را بر بلوطهایمان نمایان ساختهاند.
به یاد بیاورید آتشسوزی سال گذشته در حدود دو کیلومتری سپیددشت که طی آن حدود 2000 هکتار از عرصههای جنگلی سوخت؛ البته خوشبختانه شاید 70 درصد درختان سوخته، امسال دوباره جوانه زدند و شروع به رشد کردند.
سپاس از لطف الهی. فکر میکنم خدا نکند برسد روزی که با شنیدن آوای دیروز طبیعت حسرت بکشیم و خدا کند ما هم از همین امروز مثل آقای افشار بیتفاوت از کنار بعضی بیتفاوتیها نگذریم.
گفتوگو از خبرنگار ایسنا منطقه لرستان: الهام عزیزی